فرصت های نوین وحدت در جهان اسلام

بیداری انقلابی

در آستانه سالروز قیام بیست و نهم بهمن ماه ۱۳۵۶ گروهی از مردم آذربایجان شرقی با مقام معظم رهبری دیدار کردند. در این دیدار مقام معظم رهبری سخنان مهمی را ایراد فرمودند، از آن جمله فرمودند: «اوایل انقلاب یک حرکتی را بعضی شروع کردند در ضدیّت با انقلاب در ایجاد شکاف در شقّ عصای مردم انقلابی ایران، به خیال خودشان تبریز را جای مناسبی برای این کار دانستند – که این همیشه جزو سیاست­های قدیمی انگلیس و عناصر ضد ایران بوده است – رفتند آنجا شلوغ کردند. ما عضو شورای انقلاب بودیم، در تهران بحث می­شد، بعضی نگران بودند [امّا] امام فرمود هیچ کس نگران نباشد خود مردم تبریز جواب اینها را می­دهند و همین شد …»

مقام معظم رهبری در ادامه سخنان خود فرمودند: «… مرحوم مولوی عبدالعزیز ساداتی، اهل سراوان، پیرمرد – یک مشت استخوان – در مقابل مخالفین انقلاب و منتقدین انقلاب و بهانه گیران بر انقلاب ایستاد و از انقلاب دفاع کرد، بلوچ و سنّی بود. در کردستان مرحوم شیخ الاسلام، در سنندج محکم و قوّی سخنرانی کرد، اهل سنّت بودند – کردها شافعی هستند – اما از انقلاب دفاع کردند چون دیدند انقلاب پرچم اسلام را بلند کرده است [امّا] ضد انقلاب شیخ الاسلام را بخاطر همان سخنرانی، به خاطر همان مواضع به شهادت رساند. در خوزستان جوانهای عرب در مقابل تهاجم رژیم صدام ایستادند آنها هم عرب بودند اما این عرب ایستاد. اسم شهید علی هاشمی – سردار جوان عرب خوزستانی، اهل اهواز – و اسم این­ها فراموش نخواهد شد اینها ایستادند. او هم عربی حرف می­زد، این هم عربی حرف می­زد. امّا این حقیقت را فهمید. توطئه دشمن را شناخت و ایستاد. بقیه اقوام ایرانی همین جور. از همه جلوتر و بهتر مردم آذربایجان هستند. حالا مدام توطئه کنند. مدام بنشینند، مدام حرف بزنند، مدام پول خرج کنند، مدام دلارهای نفتی از کیسۀ قارون­ها بیرون بکشند و خرج ایجاد تفرقه در کشور کنند، نمی­توانند …»

مدتی است فعال کردن گسل­های قومی، فرهنگی و زبانی در دستور کار عوامل استعمار در ایران قرار گرفته است. در سپیده­دم انقلاب کانون­های فرهنگی تحت عناوین کانون فرهنگی خلق کرد، کانون فرهنگی خلق ترکمن، کانون فرهنگی خلق ترک و … شکل گرفت و احزابی با پرچم­های قومی درست شدند و بدنبال آن جنگ­های داخلی در کردستان و شورش­های محلی در نقاط مختلف کشور بوجود آمد و همه این­ها با پول و فکر و اندیشه سرویس­های اطلاعاتی غرب بود.

از جمله مأموران اطلاعاتی غرب که در مورد گسل­های قومی در ایران کار کرده­اند می­توان از ریچارد کاتم (cottam) مأمور اسبق سازمان سیا در ایران و جان والر رئیس سیا در ایران و ریچارد هلمز افسر اطلاعاتی و سفیر سابق آمریکا در ایران یاد کرد.

ریچارد هلمز اساساً کتابی تحت عنوان ناسیونالیسم در ایران نوشت و در فصلی از آن نوشت که: «آذربایجان یک کشور است با یک استان؟» او کوشید تخم تفرقه را در ایران پراکنده کند ولی همۀ این توطئه­ها ببرکت هوشیاری ملّت ایران تاکنون خنثی شده است.

اخیراً عوامل آمریکا و غرب با زبان ایران دوستی وارد شده­اند ولی با چراغ خاموش حرکت می­کنند و می­کوشند گسل­های قومی و مذهبی را در ایران به بهانه­های مختلف فعال کنند. آنها می­گویند توجه به تفاوت­های فرهنگی موجب تقویت وحدت ملّی می­شود. کاملاً پیداست یک نیّت ناپاک پشت این الفاظ پاک است. برجسته سازی تفاوت­های زبانی و محلّی، نوشتن دستور زبان برای تک­تک لهجه­های فارسی و تولید انبوهی از زبان­های محلّی، ایجاد حساسیّت­های قومی و زبانی و مذهبی و بطور کلّی هویتی استفاده از مناسبت­های انقلابی و مذهبی و ملّی برای برجسته­سازی هویت­های قومی، جدا کردن مردم بوسیله زبان، لهجه و لباس از یکدیگر، گره زدن حساسیّت­های ورزشی به حساسیّت­های قومی، استفاده از غفلت بعضی از مسئولین محترم و استفاده از مجامع و مراکز خبرساز، رسانه­ها، امکانات عمومی برای برجسته سازی تفاوت­های قومیّتی و مذهبی در دستور کار عوامل آمریکا و اسرائیل قرار گرفته است. غرب از دو بازوی مذهبی [عربستان] و قومی [ترکیه] برای پیشبرد برخی از اهداف خود در آسیای غربی استفاده می­کند و این دو کشور با تمام توان وارد این عرصه شده­اند.

فعالیت­های ترکیه در آسیای مرکزی و قفقاز بر کسی پوشیده نیست و اقدامات عربستان در شبه قاره هند و آسیای غربی و بین النهرین بر همه آشکار است. در این میان کسانیکه ناخودآگاه و ناآگاهانه آب به آسیاب دشمن می­ریزند و از گسل­های فرهنگی گردگیری می­کنند و آنها را برجسته می­کنند و به رخ می­کشند و یا ناخودآگاه آنها را فعال، نمایان و آتشناک می­نمایند بی­تردید به دشمن خدمت و به دوست خیانت می­نمایند. گذشته از نهادهای مسئول همه آحاد ملّت مسلمان ایران – که دوش به دوش برادران و خواهران مسلمان خود در سایر نقاط جهان زمینه سازان ظهور قائم آل محمدند(ع) – باید با هوشیاری با این اقدامات مشکوک – که گاه بسیار ساده و پیش پا افتاده به نظر می­رسند روبرو شوند. انگلیسی­ها می­گویند: «یک نقشه بزرگ در سر داشته باش ولی از یک نقطه کوچک شروع کن» آن نقطه کوچک می­تواند همین اقدامات ساده و پیش پا افتاده باشد. مگر با تأسیس یک تجارتخانه در بمبئی تمام شبه قارّه را تسخیر نکردند؟ و مگر نمی­خواستد با قرارداد تنباکو، کل ایران را تصاحب کنند؟

البته تردیدی نیست که نمی­توان ادعا کرد هر اقدامی از این دست و از این گونه کار دشمن است ولی تردیدی نیست که دشمن از تمام فرصت­هائی که دارد و یا می­تواند خلق کند به نفع پیش بردن اهدافش استفاده می­کند.