واشنگتن ۲۰۲۱؛ تهران ۲۰۰۹/ استاندارد دوگانه در قبال دو کشور

0 27
واشنگتن ۲۰۲۱؛ تهران ۲۰۰۹/ استاندارد دوگانه در قبال دو کشور
اواخر هفته گذشته و پیش از آغاز جلسه شمارش آرای الکترال در کنگره آمریکا، بخش عظیم دیگری از هیمنه و ابهّت پوشالی ایالات متحده فرو ریخت.
تعداد زیادی از هواداران ترامپ در آغازین روزهای سال ۲۰۲۱ میلادی با حمله به ساختمان اصلی کنگره در واشنگتن وارد این ساختمان شدند؛ عده‌ای از معترضان حتی با ورود به دفتر «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان، با انداختن پرچم آمریکا، وسایل این دفتر را به هم ریختند و به تعدادی از ایمیل‌ها و اسناد حقوقی نمایندگان نیز دست یافتند.
اتفاقات چهارشنبه، به همین موارد محدود نشد و خون تعدادی از شهروندان آمریکایی توسط پلیس بر در و دیوار ساختمان کنگره ریخت تا جنایت دیگری در دفتر تاریخ مدعیان آمریکایی رعایت حقوق بشر ثبت شود!
درحالی که تسخیر کنگره، به سرعت به تیتر یک رسانه‌های مطرح جهان تبدیل شد اما شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان به راحتی از کنار این اتفاق گذشتند؛ رسانه‌هایی که اتفاقات به مراتب با درجه اهمیت پایین‌تر در ایران را برجسته و تیتر یک رسانه خود می‌کنند.
کریسمس خونین ۲۰۲۱ آمریکا از جوانب مختلف با ناآرامی های ایران شباهت داشت اما برخورد رسانه‌ها و مدعیان حقوق بشر در مواجهه با این دو اتفاق بسیار متفاوت است.

* فارسی زبانان معاند و همان سیاست همیشگی
نخستین استاندارد دوگانه، همین پوشش خبری رسانه‌های فارسی زبان بود. درحالی که در زمان ناآرامی‌های ایران در هرجای کشورمان، این رسانه‌ها ساعت‌ها ویژه برنامه تدارک می‌بینند تا از هر طریقی شده برای جمهوری اسلامی هزینه‌ ایجاد کنند، در قبال حوادث زمستان داغ آمریکا دیگر خبری از این ویژه برنامه‌ها نبود و تنها به یک سری اخبار کلی اکتفا کردند.

در این میان نوع پوشش خبری رادیو فردا و صدای آمریکا از همه قابل تامل‌تر بود. شبکه ماهواره‌ای صدای آمریکا در شب حادثه هیچ تغییری در کنداکتور خود ایجاد نکرد و در خروجی هم بیشتر نتایج انتخابات را صرفاً پوشش داد. صدای آمریکا بدون اشاره به کشته‌شدگان حادثه و به آتش کشیده شدن حیاط کنگره، صرفا در پست‌های مختلف نتایج جلسه کنگره برای انتخابات را پوشش داد.

اینستاگرام رادیو فردا نیز از ۳۰ پست منتشر شده پس از زمان وقوع این حادثه تنها ۳ پست را به آشوب‌های آمریکا اختصاص داد. این ۳ مطلب هم مطالب مثبتی برای آمریکا محسوب می‌شد.

* از ندا آقاسلطان تا اشلی بابیت
در خلال حوادث فتنه ۸۸؛ ضدانقلاب پروژه کشته سازی را با افرادی مانند نداآقاسلطان کلید زد و تا ما‌ه‌ها ویژه برنامه‌هایی را با همین موضوع تولید کرد. حتی این موضوع را دستمایه فشارهای بین المللی علیه جمهوری اسلامی قرار داد.

اما در قبال اشلی بابیت، زن امریکایی که در حوادث چهارشنبه کشته شد، دیگر خبری از  پوسترسازی ها نبود و حتی دریغ از یک پست اختصاصی برای اشلی بابیت.

* قطعی اینترنت اینجا بد؛ آمریکا خوب
رسانه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان و بسیاری از کاربران ضدانقلاب، با اعتراض به محدودیت استفاده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی در خلال ناآرامی های ایران، ایران را به نبود آزادی بیان محکوم کردند. حتی آمریکایی‌ها برنامه ای برای مقابله با فیلترینگ اینترنت ایران در دستور کار خود قرار داده بودند.

اما حالا که فیس بوک و توییتر اعلام کردند که اجازه انتشار هیچ تصویر و فیلمی را در این موضوع نخواهند داد، حامیان غرب دیگر دهان به انتقاد از این آزادی بیان نگشودند.

* سران غربی: باید به دموکراسی در آمریکا احترام گذاشت؛ در ایران لازم نیست
نگاهی به واکنش های سیاستمداران غربی به اتفاقات اخیر آمریکا و مقایسه آن با ایران نیز نشان از بخش دیگری از استانداردهای دوگانه دارد.
ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در این باره گفت: “آنچه که امروز در واشنگتن‌دی‌‌سی شاهد بودیم، قطعا آمریکا نبود. ما به دموکراسی در کشور خودمان و در آمریکا باور داریم.”
بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا آنچه را “صحنه های شرم آور” خواند محکوم کرد.او در توییتی نوشت: “ایالات متحده به دمکراسی در اطراف جهان متعهد است و حیاتی است که انتقال قدرت مسالمت آمیز و قانونمند انجام شود.”
در همین روز، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، نیز در پیامی نوشت که «قانون بنیادین دموکراسی این است که پس از انتخابات، هم برنده وجود داشته باشد و هم بازنده و این‌که هر دو باید با نزاکت و مسئولیت‌پذیری نقش خود را ایفا کنند تا خود دموکراسی بتواند برنده باقی بماند.»

اما واکنش سران این کشورهای غربی که اقدامات معترضان آمریکایی را محکوم کردند و از ترامپ خواستند به دموکراسی احترام بگذارد و نتیجه انتخابات را بپذیرد،در زمان انتخابات ریاست جمهوری ایران  بسیار متفاوت بود.
نیکلا سارکوزی رییس‌جمهور فرانسه گفت: «وسعت تقلب با واکنش‌های خشونتی تناسب دارد.» وی تاکید کرد: «مردم ایران مستحق چیز دیگری هستند، این یک تراژدی است ولی این امر منفی نیست که جنبشی واقعی از ابراز عقیده داشته‌باشیم که سعی می‌کند زنجیر‌هایش را بگسلد.»
گوردون براون نخست وزیر و میلی بند وزیر امور خارجه انگلیس نیز صحبت‌های گستاخانه و مداخله‌جویانه‌ای درباره انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران بر زبان آوردند که باعث شد، «سایمون گس» سفیر آن‌ها در تهران  احضار  شود.
آنگلا مرکل صدراعظم آلمان هم از مقام‌های ایران خواست تا از استفاده از زور علیه معترضان خودداری کنند. او همچنین خواهان آزادی بازداشت شدگان نیز شد. فرانک وال‌تر اشتاین‌مایر، وزیر امور خارجه آلمان با اعلام احضار سفیر ایران در آلمان در ارتباط با ناآرامی‌های پس از انتخابات اظهار داشت: «ما برخورد نیروهای امنیتی ایران را با تظاهرکنندگان به شدید‌ترین نحو ممکن محکوم می‌کنیم و با نگرانی به سوی تهران چشم دوخته‌ایم.»
هیلاری کلینتون، وزیر خارجه وقت  آمریکا  با حمایت آشکار و علنی از آشوب‌ها در ایران تاکید کرد: «ما تشکر می‌کنیم و این مقاومت و تلاش‌های مداوم اصلاح طلبان را تحسین می‌کنیم.» وی همچنین سال‌ها بعد در کتاب خاطراتش اعتراف کرد: دولت اوباما در سال‌های بعد از انتخابات ۸۸ ایران، با صرف ده‌ها میلیون دلار بیش از پنج هزار نفر از مخالفان تهران را در سراسر دنیا آموزش داد.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.